Uiergezondheid is een van de belangrijkste kenmerken van koegezondheid. Een goede uiergezondheid resulteert in een lagere kans op (sub)klinische mastitis en een laag celgetal. Koeien met gezonde uiers zorgen voor lagere dierenartskosten en lagere afvoerkosten. Ze leven langer, produceren meer melk en produceren meer met dezelfde input. Dit verkleint hun ecologische voetafdruk aanzienlijk. Koeien met gezonde uiers hebben ook minder antibiotica nodig. Uiergezondheid heeft dus een enorme impact op het welzijn, de productie en de duurzaamheid van de veestapel.

• Koeien met gezonde uiers produceren meer

Met een stier met een fokwaarde van 108 bespaar je € 1200 directe kosten, per 100 melkkoeien. Koeien met gezonde uiers zijn vitaler en functioneren beter. Dat draagt dus ook nog eens bij aan een hogere opbrengst door meer melk.

• Met gezonde uiers minder werk en meer rendement

Met een stier met een fokwaarde van 108 bespaar je € 1000 directe kosten, per 100 melkkoeien. De tijd voor behandelen is hier niet in meegerekend. Je bespaart met gezonde uiers dus ook tijd. Daarnaast produceren gezondere koeien veel gemakkelijker, wat ook nog eens extra rendement betekent.

• Je kunt niet op uiergezondheid fokken, het is allemaal management

Management speelt natuurlijk ook een belangrijke rol. Rust, reinheid en regelmaat dragen bij aan gezondere uiers. Binnen een veestapel zie je wel grote verschillen tussen koeien bij hetzelfde management. Er zijn koeien met een structureel hoog celgetal en koeien met een laag celgetal; dit is voor een groot deel genetische aanleg.

• Gezondheid van koeien is bedrijfsafhankelijk, vooral uiergezondheid

In het fokdoel van CRV neemt uiergezondheid een belangrijke plaats in en dit zie je terug in de resultaten op de bedrijven. In het verleden (15 tot 10 jaar geleden) waren tankcelgetallen van 250.000-300.000 heel normaal. Nu is 100.000 normaal en met veel minder antibioticagebruik. Dit is vooral ook te danken aan genetische vooruitgang.

• Het duurt veel te lang om op uiergezondheid te fokken

Sinds de introductie van de fokwaarde uiergezondheid in 2003 is het aantal gevallen van subklinische mastitis met 34% afgenomen in combinatie met een fors minder gebruik van antibiotica. Dit resultaat was niet mogelijk geweest als dit niet nadrukkelijk in de fokkerij was meegenomen.