Vijf vragen aan inspecteur Jacco Postumus

‘Al op jonge leeftijd was ik een fanatiek veebeoordelaar en dat ging me best goed af, al zeg ik het zelf. Zo heb ik een aantal keren mee mogen doen aan de landelijke finale. Via het veebeoordelen leerde ik veel over koeien maar ik leerde ook het fokkerijwereldje kennen. Net nadat ik mijn opleiding aan eerst de MAS en daarna de HAS in Leeuwarden had afgerond, zocht CRV een inspecteur. Dat leek me wel wat. Ik wilde graag werken in de fokkerij maar een commerciële functie zag ik niet zo zitten. Een adviserende functie past veel beter bij mij. Daarbij leek het me mooi om op veel verschillende bedrijven rond te kunnen kijken. Ik heb een brief geschreven, mocht op gesprek komen en kreeg de functie. Dat men mij al kende via het veebeoordelen zal daarbij vast hebben geholpen.’

‘Ik ben nu ruim vijf jaar inspecteur en werk elke dag met veel plezier. Het contact met de veehouders maakt het werk leuk. Zeker als veehouders liefhebberij hebben in de fokkerij en daarover met mij willen sparren. Extra leuk is het om met jonge veehouders het enthousiasme voor veebeoordelen te delen. Maar met veel veehouders praat ik ook over andere dingen, bijvoorbeeld over ontwikkelingen in de sector. Op de meeste bedrijven kom ik iedere zeven tot acht maanden terug. Het is interessant om te zien hoe deze bedrijven zich in de loop van de jaren ontwikkelen en hoe de veestapel stapje voor stapje verbetert. Het is motiverend om te ervaren dat je daar als inspecteur een bijdrage aan kunt leveren. Ik doe trouwens onderweg bijna iedere dag wel een idee op dat ik op het bedrijf thuis weer kan toepassen.’

‘Als inspecteur ben je voor een veehouder een objectief oog op zijn veestapel. Naar de koeien die je elke dag melkt kun je niet meer zonder oordeel kijken. Het exterieur van een vaars die veel melk geeft wordt door de veehouder zelf vaak overschat terwijl de exterieurkwaliteiten van een vaars die lastig is in de melkstal vaak wordt onderschat. Voor mij spelen deze factoren geen rol. Ik schrijf de vaars in zoals ik haar zie en attendeer veehouders op verbeterpunten. Dat helpt hen om goede paringen te maken, vaak met het behulp van het Stier Advies Programma (SAP). Na afloop bespreek ik met de veehouder ook het gemiddelde van de ingeschreven vaarzen en vergelijk dat met vorige inspecties. Zo komen trends in beeld en wordt de veehouder gewezen op punten om extra in de gaten te houden. Met deze adviezen kan ik veehouders helpen om hun veestapel te verbeteren.’

‘Toen ik startte als inspecteur was ik pas 22 jaar. Als ik daar nu over nadenk was ik eigenlijk nog heel jong. Natuurlijk was het in het begin best spannend om vaarzen in te schrijven bij veehouders die heel fanatiek met de fokkerij bezig zijn, zeker als ze ook een commercieel belang hebben bij een hogere exterieurscore. Maar van mijn leidinggevende kreeg ik direct het volle vertrouwen. En het lukte me bijna altijd wel om mijn keuzes goed uit te leggen aan de veehouders. Daardoor groeide ik snel in het werk. Ik heb trouwens maar een enkele keer meegemaakt dat een veehouders echt met mij in discussie ging omdat ik een dier te weinig punten zou hebben gegeven. In de vijf jaar dat ik nu inspecteur ben heb ik me vooral op het sociale vlak ontwikkeld. Ik vind het nu veel makkelijker om contact te leggen en een minder makkelijke boodschap te brengen.’

‘Een van de veehouders in mijn werkgebied had een excellente koe op stal waarvan ik vermoedde dat ze het goed zou kunnen doen in de keuringsring. De veehouder had nog nooit aan een keuring meegedaan maar liet zich overtuigen. Een week voor de fokdag ben ik nog speciaal even langs gegaan om allerlei vragen te beantwoorden. Met succes. De koe won op de veekeuring Fryslân in Oenkerk de CRV rendementsprijs en de titel Best Red. Inmiddels is de veehouder helemaal enthousiast net als zijn kinderen waarvan er nu een al een aantal keren met mij mee is geweest om meer te leren over veebeoordelen.

Een verhaal dat veel indruk op me heeft gemaakt is dat van een veehouder op Terschelling die te horen had gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was en niet lang meer te leven had. Hij had een koe op stal die volgens de fokkerijadviseur in aanmerking zou komen om 90 punten te krijgen. Als verassing ben ik met een collega bij deze veehouder op bezoek gegaan en samen hebben we de koe inderdaad excellent kunnen inschrijven. Wat dit met de veehouder en zijn familie deed zal ik nooit vergeten. De mensen waren zo ongelofelijk blij met deze kroon op hun levenswerk.