Vijf vragen aan inseminator Bas Kroon: ‘Voor een inseminator is iedere dag weer anders’

‘Het zat er eigenlijk al wel jong in dat ik iets in de veehouderij zou gaan doen. Mijn vader had een café maar -ondanks dat ik het gezellig vind om een biertje te drinken- had ik niet de ambitie om dat over te nemen. Als kind al liep ik in de stal bij veehouders in de buurt. Ik volgde een opleiding aan de MAS en werkte daarna als medewerker op een groot melkveebedrijf. Toen ik daar in gesprek raakte met een inseminator van CRV is het balletje gaan rollen. Ik vertelde dat het werk van een inseminator mij wel leuk leek en een paar weken later werd ik gebeld door iemand van CRV. Of ik eens wilde komen praten. Het was een leuk gesprek met als resultaat dat ik de interne opleiding ben gaan volgen en als inseminator aan de slag ben gegaan.’

‘Het leukst aan mijn werk vind ik het contact met mijn collega’s en de veehouders. Ik hou wel van een lolletje, net als veel veehouders, en heb gelukkig geen last van een ochtendhumeur. Dus vaak begint de dag met een grap en een lach in de melkstal. Daarbij heb ik als inseminator veel ruimte om mijn eigen werk in te delen. Ik krijg van de planning een lijst met adressen die ik moet bezoeken maar de planner kent de bedrijven in mijn gebied natuurlijk niet zo goed als ikzelf. Bij de ene veehouder kan ik rustig om kwart over zes aankomen terwijl ik bij de andere niet eerder dan een uur of negen moet verschijnen. Met deze kennis bepaal ik zelf mijn route. Daarin krijgen we als inseminatoren ook veel vrijheid in, zolang we maar ons best doen om zo efficiënt mogelijk te werken.’

‘Als inseminator en vruchtbaarheidscoördinator ben je voor veehouders een vraagbaak als het gaat over de vruchtbaarheid van koeien. Het geeft mij veel voldoening als ik met mijn kennis en ervaring veehouders kan helpen om een stapje vooruit te zetten in de bedrijfsvoering. Maar veehouders delen met mij ook hun zorgen, bijvoorbeeld over het stikstofbeleid. Op sommige bedrijven kom ik bijna dagelijks en heb ik echt een band opgebouwd met de veehouder. Dat gaat soms zo ver dat ze me hele persoonlijke dingen vertellen, bijvoorbeeld over hun privéleven. Dan ben ik vooral een luisterend oor.’

‘Ik werk nu zes jaar bij CRV en heb in die jaren heel veel geleerd over de vruchtbaarheid van koeien. Wat dat betreft maken ze me niks meer wijs. Inmiddels bestaat mijn werk ook niet meer alleen uit insemineren. Ik heb de opleiding tot vruchtbaarheidscoördinator mogen volgen en dat betekent dat ik een belangrijk deel van mijn tijd besteed aan het scannen van koeien en adviseren van veehouders. Ik vind het leuk om te blijven leren en wil ook niet mijn hele leven hetzelfde blijven doen. Bij CRV zijn er mogelijkheden om steeds een stapje verder te komen in het vak en als je gemotiveerd bent krijg je kansen.’

‘Als inseminator maak je van alles mee. Iedere dag is weer anders. Sommige dagen zullen me voor altijd bijblijven. Zoals de dag dat het hevige sneeuwde. Veehouders reageerden allemaal heel begripvol als ik later kwam dan gepland. Ze spraken vooral hun waardering uit dat ik ondanks het barre weer gewoon kwam insemineren. Bij een van de bedrijven kwam ik met mijn auto vast te zitten op de oprit. Maar de veehouder haalde gelijk de trekker uit de schuur en sleepte me naar de stal. Ook onvergetelijk was de keer dat een zoogkoeienhouder bij de opgave van een inseminatie had gevraagd om hem terug te bellen. Toen ik dat deed vertelde hij dat het niet gelukt was om het tochtige dier naar huis te krijgen. Of ik naar het natuurgebied kon komen waar het dier liep. Natuurlijk kon ik dat al kon ik op een gegeven moment met de auto niet meer verder en moest ik het laatste stuk lopen. Toen ik bij een bos aankwam wist ik niet wat ik zag. Daar stond de koe. Keurig vastgebonden aan een boom.’