‘Onze kruislingen geven verrassend veel melk’

Koeien die makkelijk melk geven en tegen een stootje kunnen. Dat is waar Peter (60) en Arjan (30) Roos voor gaan. Daarom zijn ze twintig jaar geleden begonnen met het inkruisen van de zwartbonte holsteinveestapel.

Inmiddels hebben vader en zoon zo’n 125 melkkoeien en 60 stuks jongvee op hun melkveebedrijf in Ouderkerk aan de Amstel. De familie heeft 90 hectare grasland in gebruik, waarvan 25 hectare met intensief weidevogelbeheer. ‘Weidevogels zijn enorm belangrijk hier in de polder De Ronde Hoep, een pareltje bij Amsterdam, waarin het soms wel lijkt alsof de weidevogels belangrijker zijn dan de melk en vlees die we produceren’, stelt Peter. ‘Al komen steeds meer mensen er nu ook achter dat de boeren en koeien nodig zijn voor het weidevogelbeheer.’

Niet alleen familie Roos zelf, maar ook de vele fietsers en wandelaars in de polder genieten van de kleurrijke veestapel in de wei. ‘Bijkomend voordeel van de verschillende kleurschakeringen is dat je een individuele koe al van een afstandje makkelijk terugvindt’, aldus Peter.

Peter begon het inkruisen met montbéliarde, om de duurzaamheid en klauwgezondheid van zijn holsteins te verbeteren. ‘Omdat ik nog vrij veel klauwproblemen had, ben ik verdergegaan met fleckvieh. En daarna Noors roodbont om nog een trapje extra van het heterosiseffect te profiteren.’

De familie werkt inmiddels volledig met de driewegkruising van holstein, fleckvieh en Noors roodbont. ‘Holstein voor het melktype, fleckvieh voor robuustheid en Noors roodbont voor de gehalten en extra gezondheid’, legt Peter uit. Om de juiste stierkeuze te maken maakt hij dankbaar gebruik van Fokkerijadvies achter de koe. ‘Daarbij kijken we echt naar de koe zelf en wat daarvoor passend is. We kiezen dus niet per se het ras waar de koe het minste van heeft. Dus bij een fleckvieh die wat meer naar een smallere holstein neigt, pakken we gerust nog een keer een fleckvieh.’

Samen met de fokkerijadviseur stuurt de familie op uniformiteit. Peter: ‘Tijdens een ronde door de stal hebben we een mooie, functionele koe aangewezen als ideaalbeeld en door deze gerichte fokkerijacties werken we toe naar dit type koe.’

‘Ik kijk eerst naar vet- en eiwitvererving, want ik wil geen stieren die de gehalten verlagen’, noemt Peter als eerste criterium bij de stierkeuze. ‘Daarna kijken we naar benen, uier en vruchtbaarheid. Ook hierin accepteer ik geen negatieve vererving, dus soms moet je dan wel iets toegeven op productie’, merkt hij.

Hij is daarbij erg te spreken over het brede aanbod dat CRV biedt, met verschillende stieren in de verschillende rassen. In overleg met de fokkerijadviseur heeft Roos altijd twee verschillende stieren per ras in het vat zitten.

Door het jarenlang inkruisen is de veestapel van familie Roos breed, robuust en heeft een behoorlijk hoge slachtwaarde. ‘Alsnog kunnen de koeien verrassend veel melk geven, dat verbaast ons ook’, aldus Peter. De melkproductie is het afgelopen jaar met ruim 1.500 liter gestegen naar 10.000 liter melk per koe per jaar, met 3,60% eiwit en 4,20% vet. Met name door de overgang naar de nieuwe ligboxenstal met twee melkrobots. ‘Maar de koeien zijn daarnaast goed gezond. Ze zijn nauwelijks gevoelig voor melkziekte, pensverzuring en ketose spelen niet, de vruchtbaarheid is goed én de koeien kunnen goed overweg met ons volledige grasrantsoen’, besluit Peter tevreden.